Wola Raniżowska - mały przewodnik turystyczny

Wola Raniżowska 

Wieś założona za króla Kazimierza Wielkiego w 1366 roku pod nazwą Dłotowa (lub Doblowa, ale za Jana Długosza już Ramyzowszka Wola). Pod koniec XVI wieku Wola Raniżowska wchodziła w skład raniżowskiego klucza dóbr królewskich i była największą osadą w Puszczy Sandomierskiej. Ma charakter "ulicówki".
W 1860 gmina Wola Raniżowska zobowiązała się do utrzymania szkoły trywialnej we wsi, płacić nauczycielowi 210 zł rocznie, wystawić budynek szkolny na ofiarowanym gruncie wraz z ogródkiem i płacić za opał.
Podczas II wojny światowej teren wsi znalazł się na obszarze poligonu Luftwaffe,  w związku z czym mieszkańcy zostali wysiedleni do sąsiednich miejscowości, a budynki rozebrane lub spalone. Pozostał tylko kościół wybudowany w latach 1914-1921 oraz kilka budynków mieszkalnych.
Jadąc w kierunku północnym trafiamy na piękny Zalew "Maziarnia" zlokalizowany na rzece Łęg, bogaty w rybostan, bardzo dobre miejsce dla wędkarzy i do letniego wypoczynku. Obok niego Ośrodek Wypoczynkowy "Pod Złotym Szczupakiem" z domkami letniskowymi.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
(Źródło: Wikipedia)

W skład Woli Raniżowskiej wchodzą również Poręby Wolskie i Stece.

Wola Raniżowska wręcz obfituje w interesujące miejsca.

Kościół p.w. św. Wojciecha - Budowa kościoła została rozpoczęta w 1914 roku, prace zostały jednak przerwane ze względu na wybuch I wojny światowej. Kościół został ukończony i poświęcony w 1921 roku.














Szkoła - Budynek pochodzi z ok 1930 r, rozbudowana w 1980r.




Plebania
Budynek pochodzi z 1915 roku.


Kaplica -  powstała około połowy XIX wieku. Kaplicę postawił Błażej Kuper po powrocie ze służby w wojsku austriackim. Po 1911 roku została ona rozbudowana, dobudowano drewnianą przybudówkę, która służyła jako miejsce nabożeństw do 1921 roku, wtedy konsekrowany został kościół parafialny.




Kapliczki i krzyże przydrożne

Krzyż powstał w 1918r, miał on chronić rodzinę i sąsiadów przed szerzącą się wtedy chorobą zakaźną.

Krzyż powstał w XIX wieku. Krąży o nim legenda, iż pewien człowiek podzielił swoje gospodarstwo pomiędy dwóch synów. Bracia spierali się o lipę rosnącą na granicy podzielonego majątku, ojciec również nie wiedział, któremu z synów oddać drzewo, zawiesił więc na nim kapliczkę, która zakończyła spór. Po tym, jak drzewo spróchniało i zostało ścięte na jego miejscu postawiono krzyż.

Figura została postawiona w roku 1987 przed wyjazdem lokalnego księdza na misje, jako symbol zawierzenia religijnego.



Kapliczka została postawiona w 2001 roku jako symbol dziękczynny za powołanie dwóch córek do służby zakonnej.


Krzyż powstał na przełomie XIX i XX wieku.

Kapliczka została zbudowana w 1962 roku jako wotum dziękczynne za ocalenie z wypadku drogowego.

Kapliczka powstała w 2000 roku, roku jubileuszowym.


Kapliczka powstała w 2004 roku jako pamiątka nawiedzenia parafii przez Matkę Boską Fatimską i dziękczynienie za doznane łaski.


Historia ani data powstania krzyża nie są znane.

Krzyż powstał przed II wojną światową, ufundowała go rodzina osoby, która zginęła od uderzenia pioruna.

Krzyż powstał pod koniec XIX wieku przez małżeństwo, jako prośba o ocalenie nowonarodzonego dziecka, po śmierci poprzednich.


Figura została postawiona jako wotum dziękczynne za pomoc po śmierci męża i prośba o wsparcie w wychowaniu dzieci.

Figura została postawiona w kwietniu 2003 roku.


Krzyż powstał na przełomie XIX i XX wieku.

Krzyż powstał w 1905 roku po śmierci dzieci fundatora zmarłych na chorobę zakaźną, miał on chronić mieszkańców i sąsiadów przed szalejącą zarazą. Podobno jego postawienie uchroniło kolejnych dwoje dzieci przed chorobą.

Krzyż powstał w okresie I wojny światowej. Został odnowiony w 1976 roku, potajemnie, ze strachu przed represjami ówczesnych władz.

Krzyż powstał przed II wojną światową, później został podpalony, a podpalacz musiał zebrać fundusze na jego odbudowę.

Ani data powstanie, ani historia krzyża nie są znane.

Podobnie jak przy poprzednim, nie znana jest ani historia, ani data powstania krzyża.

Krzyż powstał ok 1906 roku, ufundowany przez mieszkankę Woli Raniżowskiej, która przebywając w Stanach Zjednoczonych przesłała fundusze na jego budowę.

Krzyż powstał w 1913 roku jako wotum błagalne o życie dla jedynego syna, po tym jak pozostali zmarli na chorobę zakaźną.

Krzyż powstał prawdopodobnie w XIX wieku, początkowo była to zawieszona na drzewie drewniana figurka Jezusa, po tym jak drzewo spłonęło od uderzenia pioruna na jego miejscu postawiono drewniany krzyż, zamieniony później na metalowy.

Krzyż powstał po I wojnie światowej w czasie szerzącej się zarazy.

Krzyż powstał prawdopodobnie z powodu ciężkiej choroby, która nawiedziła mieszkańców, nie wiadomo jednak, czy był on wotum dziękczynnym za ustąpienie choroby, czy prośbą o jej odejście.


Krzyż powstał przed II wojną światową.
(przy drodze Wola Raniżowska-Stece)

Historia ani data powstania krzyża nie są znane.
 (przy drodze Wola Raniżowska-Raniżów)

Krzyż powstał w XIX wieku, prawdopodobnie w miejscu śmierci mężczyzny wracającego z raniżowskiej karczmy zimową nocą.
 (przy drodze Wola Raniżowska-Raniżów)

Krzyż powstał po I wojnie światowej. W czasie panowania zarazy, na którą umierały głownie małe dzieci, mieszkańcy ułożyli z dziecięcych przedmiotów duży krzyż na ziemi, przy którym codziennie modlili się o uzdrowienie. Na pamiątkę ustąpienia zarazy postawiony został krzyż.
 (przy drodze Wola Raniżowska-Raniżów)

Krzyż powstał przed II wojną światową, jako wotum błagalne matki o uzdrowienie dziecka chorego na padaczkę. Za radą sąsiadów obwiązała ona krzyż białą wstążką, co miało zagwarantować zdrowie dziecka.
(przy drodze Raniżów-Wola Raniżowska) 

Krzyż powstał w 1919 roku. W tamtych czasach ludność dziesiątkowały choroby zakaźne, mieszkańcy więc organizowali procesje pokutne i błagalne, podczas trwania których stawiane były krzyże na kopcach granicznych.
(na skrzyżowaniu dróg Poręby Wolskie-Wola Raniżowska)

Data powstania krzyża ani jego historia nie są znane.
(na skrzyżowaniu)


Układ urbanistyczny wsi


Nie udało mi się odnaleźć:
- ogrodzenia wokół którejś z licznych kapliczek pochodzącego z ok. 1920 roku, murowano-żeliwnego.
- bramy murowanej z ok 1920 roku.



Poręby Wolskie 
Przysiółek wsi Wola Raniżowska w Polsce, położony w województwie podkarpackim, w powiecie kolbuszowskim, w gminie Raniżów. Stanowi samodzielne sołectwo.

Kościół - Kościół filialny p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego w Porębach Wolskich.
Wybudowany został w latach 1983-1988  Świątynia jest budowlą modernistyczną. Fasada z ryzalitem ozdobionym okrągłą rozetką przechodzi w trójkątny szczyt. Z przodu wieńczy go strzelista wieżyczka z iglicą, obrócona skośnie względem kalenicy dachu. Podłużna, jednonawowa bryła oświetlona jest trójkami prostokątnych okien przechodzących w trójkątne lunety. Z tyłu kościoła znajduje się szersze i niższe zaplecze w postaci dobudówki.




Zagroda "Wolna Sobota" - w jej skład wchodzi między innymi Mini Zoo i lekcje jazdy konnej. Więcej informacji znaleźć można na oficjalnej stronie.




Punkt rekreacyjny - znajduje się przy wjeździe na drogę leśną w stronę Nowego Nartu.







Kapliczki i krzyże przydrożne

Krzyż powstał prawdopodobnie ok 1910 roku.

Krzyż powstał przed II wojną światową. Początkowo umieszczony na kamieniu, w czasie II wojny światowej został przeniesiony w celu upamiętnienia śmierci niewinnego człowieka. Na miejscu kamienia w 2000 roku wstawiono nowy krzyż.

Kapliczka powstała ok. 1980 roku jako pamiątka nawiedzenia domu przez kopię obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej.

Kapliczka powstała przed II wojną światową. Pierwsza, drewniana, została zniszczona w czasie wojny, później kilka razy była odnawiana.

Krzyż powstał ok 1999 roku w miejscu lokalizacji cmentarza, który nie został założony.


Kapliczka powstała ok. 1939 roku. Podczas wysiedlenia spalona została cała okolica wraz z kapliczką, po zakończeniu wojny została zbudowana nowa.

Kapliczka powstała w latach ok. 1910-1915, znajduje się ona na miejscu zbiorowych modłów o zdrowie żołnierzy.
(przy drodze Poręby Wolskie-Stece)

Kapliczka powstała w 1999roku. Właściciel sądził drzewa, lecz one usychały, przyjął się jedynie modrzew na którym później jako wotum dziękczynne powieszona została kapliczka.
(przy drodze Poręby Wolskie-Stece)


Stece

Zbiornik Wilcza Wola






Kapliczki i krzyże przydrożne

Nie udało mi się odnaleźć informacji na temat tej figury.


Kapliczka powstała przed II wojną światową.

(przy drodze leśnej do Nowego Nartu)

Wcześniej w tym miejscu stały krzyże drewniane, ten został postawiony podczas misji.


Krzyż postawiono na pamiątkę tragicznej śmierci jednego z mieszkańców.

Kapliczkę postawiono prawdopodobnie w czasie trwania zarazy.

Krzyż powstał w 1955 lub 1957 roku na pamiątkę tragicznej śmierci od uderzenia pioruna w trakcie trwania uroczystości weselnych.
(przy drodze Stece-Poręby Wolskie)


Na terenie Steców znajduje się stanowisko archeologiczne nr 40. Znajduje się ono na lewobrzeżnej terasie rzeki Łęg w odległości ok. 750 metrów na północny zachód od mostu. Po odsłonięciu 113 m2 wyeksplorowano 18 obiektów, 2 paleniska i 12 śladów posłupowych, głównie należących do kultur trzynieckiej, odkryto również fragmenty naczyń ceramicznych: amfor kulistych, ceramiki sznurowej, łużyckiej, prześlik gliniany, fragmenty glinianego cylindrycznego ciężarka, 98 zabytków krzemiennych (w tym kilkanaście form narzędziowych - mezolitycznych).

W zasobach Muzeum Okręgowego w Rzeszowie znajdują się następujące artefakty:
- 11 artefaktów krzemiennych, 6 fragmentów naczyń pochodzących z okresu neolitu, prawdopodobnie z kultury pucharów lejkowych (badania powierzchniowe 1963r., stanowisko 2),
- 5 fragmentów naczyń, 1 odłupek krzemienny, pochodzące z okresu pradziejowego (badania powierzchniowe 1962r., st. 1),
- grot żelazny pochodzący z okresu kultury przeworskiej (znalezisko luźne)
- osada z okresu rzymskiego - 5 pudeł materiału ceramicznego, w tym 2 lepiej zachowane naczynia (badania wykopaliskowe, 1984r, st. 17),
- osada wielokulturowa - 11 pudeł materiału ceramicznego (badania wykopaliskowe, 1985r., st. 22),
- osada wielokulturowa - 11 pudeł materiału ceramicznego i artefaktów krzemiennych (badania wykopaliskowe, 1985r., st. 10),
- osada wielokulturowa - 1 pudło materiału zabytkowego, tj. fragmentów naczyń i wyrobów krzemiennych (badania sondażowe, 1985r., st. 11)
- osada wielokulturowa - 8 artefaktów krzemiennych, 2 fragmenty naczyń (badania sondażowe, 1985r., st. 12).



Źródła:
https://diecezjasandomierska.pl/ranizow-wniebowziecia-nmp/
http://mapa.edu.pl/miasto/wola-ranizowska.htm
https://pl.wikipedia.org/wiki/Por%C4%99by_Wolskie
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wola_Rani%C5%BCowska
http://www.ranizow.pl/asp/pl_start.asp?typ=14&menu=3&strona=1&sub=2
http://zagrodawolnasobota.pl/
http://www.parafia.wolaranizowska.pl/historia/
http://www.ranizow.pl/asp/pl_start.asp?typ=14&menu=3&strona=1&sub=2
"Kapliczki i krzyże przydrożne gminy Raniżów" praca zbiorowa
"Wola Raniżowska - Stece, gm. Raniżów, woj. rzeszowskie. Stanowisko 40. Informator archeologiczny - badania 19, 57" Anna Barłowska
"Wola Raniżowska. W stulecie powstania parafii" Dariusz Sobolewski, Elżbieta Graboś

Komentarze

  1. Przepiękna fotorelacja i widać, że cudowne miejsce. Może kiedyś uda mi się odwiedzić.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty

Lubimy czytać

Obserwatorzy

Translate

Łączna liczba wyświetleń